- Start
- Oddziały
- Klinika Dermatologii, Chorób Przenoszonych Drogą Płciową i Immunologii Klinicznej(aktywna)
Klinika Dermatologii, Chorób Przenoszonych Drogą Płciową i Immunologii Klinicznej
Klinika dermatologii zajmuje się diagnostyką i leczeniem chorób skóry i schorzeń przenoszonych drogą płciową pacjentów od 14 roku życia. W Klinice wykonywane są zabiegi dermatochirurgii: krioterapeutyczne i elektrokoagulacyjne oraz usuwanie operacyjne łagodnych zmian przerostowych skóry lub stanów przednowotworowych, oraz raków skóry.
Informacje ogólne
Telefony:
Gabinet lekarski:
tel. 89 678 66 70
Dyżurka pielęgniarek:
tel. 89 678 66 36
Rejestracja do Poradni Dermatologicznej/ Sekretariat medyczny:
tel. 89 678 66 17
Rejestracja DZIECI do Poradni Dermatologicznej
tel. 89 678 66 22
Sekretariat Katedry i Kliniki UWM:
tel. 89 678 66 54
Liczba łóżek:
12 łóżek
Koordynator Kliniki Prof. dr hab. n. med. Agnieszka Owczarczyk – Saczonek – specjalista dermatolog – wenerolog, (konsultant wojewódzki w dziedzinie dermatologii i wenerologii)
Pielęgniarka oddziałowa mgr piel. Iwona Domel
Personel lekarski
- dr n. med. Joanna Rybak-d’Obyrn – specjalista dermatolog-wenerolog,
- dr n. med. Natalia Zdanowska– specjalista dermatolog-wenerolog, specjalista alergolog,
- dr n. med. Agnieszka Markiewicz – specjalista dermatolog-wenerolog,
- lek. Małgorzata Orylska - Ratyńska – specjalista dermatolog-wenerolog
- lek. Paulina Klimek- Trojan – specjalista dermatolog-wenerolog.
W trakcie specjalizacji
-
dr n. med. Marta Kasprowicz – Furmańczyk,
-
lek. Beata Wańczyk - Dręczewska,
-
lek. Agata Bechtold - Milczarek,
-
lek. Joanna Chojnacka – Purpurowicz,
-
lek. Maja Kleniewska,
-
lek. Katarzyna Jóźwicka,
-
lek. Alicja Frączek,
-
lek. Wiktoria Nowik - Zając.
Więcej informacji
- diagnostyka alergologiczna schorzeń spowodowanych alergią kontaktową i schorzeń wywołanych
- alergią humoralną ze szczególnym uwzględnieniem alergii powietrzno-pochodnej i pokarmowej w tym także z wykonywaniem testów z alergenami natywnymi
- diagnostyka alergii lekowej,
- diagnostyka fotodermatoz,
- diagnostyka mykologiczna,
- diagnostyka zakażeń skóry wywołanych nużeńcami oraz spowodowanych przez świerzbowce,
- ocena histopatologiczna biopsji skórnych
- ocena dermatoskopowa zmian skórnych
- diagnostyka serologiczna kiły.
- Fotolecznictwo: PUVA – terapia i UVB 311,
- badaniem bezpośrednie immunofluorescencyjne wycinków skóry
- oznaczeniem poziomu przeciwciał przeciw endomysium mięśni gładkich w klasie IgA
- oznaczeniem poziomu przeciwciał przeciw endomysium mięśni gładkich w klasie IgG
- ilościową ocena występowania przeciwciał przeciwjądrowych (ANA / HEP-2)
- wykazywaniem obecności przeciwciał charakterystycznych dla Pemphigus foliaceus, Pemphigus seborrhoicus, Lupus erythematosus
- wykazywaniem obecności przeciwciał charakterystycznych dla Pemphigoid Bullosus, Pemphigus Vulgaris
- diagnostyka i leczenie raków skóry,
- profilaktyka i wczena diagnostyka czerniaka skóry,
- diagnostyka i optymalizacja metod leczenia chłoniaków skóry,
- etiopatogeneza i leczenie bielactwa,
- badania dotyczące różnych aspektów etiopatogenezy łuszczycy, szczególnie w zakresie genetyki, zaburzeń immunologicznych i metabolicznych,
- nowe kierunki w leczeniu łuszczycy,
- fotodermatologia i fototerapia,
- etiopatogeneza i optymalizacja leczenia atopowego zapalenia skóry,
- opracowanie pacjentów kazuistycznych.
W Klinice odbywają się zajęcia dydaktyczne z dermatologii i wenerologii dla studentów: czwartego roku i piątego roku Wydziału Nauk Medycznych, kierunku lekarskiego Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie oraz English Division.
W latach 2016-2020 Katedra i Klinika Dermatologii, Chorób Przenoszonych Drogą Płciową i Immunologii Klinicznej zrealizowała zadanie w ramach w ramach strategicznego programu „Środowisko naturalne, rolnictwo i leśnictwo”, któremu patronuje NCBiR. W latach 2016 - 2020 realizowano projekt pt. „Rośliny uprawne oraz produkty naturalne jako źródła substancji biologicznie aktywnych przeznaczonych do produkcji preparatów kosmetycznych, farmaceutycznych i suplementów diety” (akronim PLANTARUM), na potrzeby którego utworzono Konsorcjum w składzie: Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu, Fabryka Kosmetyków Pollena Ewa SA, Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie, Politechnika Śląska, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu i Politechnika Wrocławska. Koordynatorem Projektu był prof. dr. hab. Bogusław Buszewski z Katedry Chemii Środowiska i Bioanalityki, Wydziału Chemii UMK w Toruniu.
Projekt dotyczył w głównej mierze strategicznych obszarów problemowych, takich jak: klasyfikacja wybranych surowców roślinnych, wskazanie składników mających istotne dla zdrowia człowieka właściwości prozdrowotne (cyklitole, polifenole, sapogeniny), określenie ich właściwości fizykochemicznych i aktywności biologicznej.
Łuszczyca jest ogólnoustrojową chorobą przewlekłą o podłożu zaburzeń immunologicznych. Występując w różnej postaci, dotyka do 3% populacji obu płci w każdym wieku. Mechanizm zapalenia w wykwitach łuszczycowych i profil cytokin prozapalnych jest podobny, jak w towarzyszących częściej niż w populacji zdrowej zaburzeniom metabolicznym i szybszym rozwojem miażdżycy u pacjentów z łuszczycą. Stąd pomysł na wykorzystanie cyklitoli w leczeniu tej choroby.
Cyklitole, należą do alkoholi cukrowych, są szeroko rozpowszechnione w tkankach ssaków, roślinach wyższych, grzybach i niektórych bakteriach, biorąc udział w procesach regulacji komórkowej, transdukcji sygnału i osmoregulacji, a także są składnikiem ściany komórkowej roślin, pozwalając na ich przeżycie w trudnych warunkach suszy, zimna i zasolenia. Stosowane ogólnie posiadają działanie insulinomimetyczne, poprawiające profil lipidowy (obniżanie poziomu trójglicerydów i cholesterolu całkowitego w surowicy). Ponadto mają właściwości przeciwutleniające, przeciwzapalne i przeciwnowotworowe.
Obserwujemy obecnie szybki rozwój nowych metod leczenia ogólnego w łuszczycy (leki biologiczne, małe molekuły), przeznaczonych dla pacjentów z umiarkowanym i ciężkim przebiegiem łuszczycy. Natomiast brak takiego postępu w tworzeniu leków miejscowych, co stanowi ważną opcję terapeutyczną dla pacjentów z niewielkim nasileniem choroby. W leczeniu miejscowym łuszczycy stosuje się przede wszystkim glikokortykosteroidy, wobec których pacjenci często przejawiają obawę związaną z efektami niepożądanymi (ścieńczenie skóry, rozwój rozstępów i teleangiektazji, zjawisko tachyfilaksji), a także pochodne witaminy D3, dithranol, dziegcie. Z powodu niesatysfakcjonującej skuteczności leczenia pacjenci stale poszukują nowych preparatów, często zwracając się ku medycynie alternatywnej.
Dlatego postanowiliśmy zbadać nową formę preparatu miejscowego, bazującą na surowcach naturalnych, o udowodnionych wcześniej wartościach leczniczych. Zrealizowano podwójne ślepe badanie kontrolowane placebo z wykorzystaniem 1% i 0,25% maści D-chiro-inozytol (DCI) u pacjentów z łagodną łuszczycą plackowatą, wykazując skuteczność kliniczną preparatu oraz za pomocą obiektywnych pomiarów nawodnienia, TEWL, elastyczności i grubości (DermaLAB COMBO).
Grupa badana składała się z 46 chorych na łuszczycę i 10 zdrowych ochotników. U każdego pacjenta do oceny wybrano trzy stabilne blaszki łuszczycowe. Różne próbki nakładano na każdą zmianę dwa razy dziennie: pojazd bez środka aktywnego; zawierający 1% DCI i 0,25% DCI. Każdy pacjent miał zaplanowane wizyty w 0, 3 i 6 tygodniu oraz wizytę kontrolną po 2 tygodniach. Zmiany oceniono za pomocą skali PSI, VAS oraz obiektywnych pomiarów nawodnienia, TEWL, elastyczności i grubości.
Zmiany łuszczycowe uległy poprawie we wszystkich badanych grupach. Najlepszą poprawę stanu skóry (wzrost nawodnienia, TEWL, elastyczności) z zastosowaniem środka o najwyższym stężeniu 1%.
Badanie wskazuje więc, że naturalny kosmetyk daje dużą szansę na poprawienie komfortu życia ogromnej rzeszy pacjentów chorych na łuszczycę poprzez wspomaganie leczenia zmian łuszczycowych, ale nie tylko. Aktywny i wymagający tryb życia oraz coraz szerzej obecne w kosmetykach i pożywieniu substancje chemiczne powodują nadmierne wysuszenie, rogowacenie a nawet łuszczenie się skóry u osób zdrowych w każdym wieku. Preparat ten może być pomocny także dla tej grupy społeczeństwa. Dlatego też zasięg stosowania produktu może sięgać nawet do 5% populacji. Poza niewątpliwymi korzyściami społecznymi, preparat może zwiększyć wykorzystywanie środowiska naturalnego i powszechnie występujących roślin leczniczych, a przez to zapewnić nowe możliwości w zakresie odkrywania leków o właściwościach przeciwutleniających, przeciwzapalnych i przeciwcukrzycowych.
Do tej pory nikt nie wykorzystywał tychże związków w leczeniu łuszczycy, ani miejscowym, ani ogólnym. Brak efektów toksycznych, szerokie występowanie w przyrodzie i dostępność cyklitoli, zachęca do ich szerszego stosowania w terapii zarówno ogólnej, jak i miejscowej. Wprowadzenie na rynek skutecznego preparatu wspomagającego leczenie łuszczycy w postaci maści będzie istotnym przełomem, ponieważ dotychczas stosowane metody konwencjonalne leczenia łuszczycy plackowatej są nadal mało skuteczne. Zdobyta wiedza w zakresie właściwości substancji roślinnych może przyczynić się w przyszłości do stworzenia leków, czy suplementów.
Badania projektu finansowanego przez Narodowe Centrum Badań i Rozwoju realizowanego w Klinice Dermatologii, Chorób Przenoszonych Drogą Płciową i Immunologii Klinicznej z udziałem pacjentów prowadzili:
Prof. dr hab. n. med. Waldemar Placek
Dr hab. n. med. Agnieszka Owczarczyk-Saczonek, prof. UWM
Dr n. med. Ewa Wygonowska
Lek. Marta Kasprowicz-Furmańczyk
dr n. biol. Joanna Czerwińska